Cena: 22.50 zł
Sklep: lideria.pl
Kup teraz Ostatnie historie za 22.50 zł w księgarni lideria.pl
Trzy kobiety, babka, córka i wnuczka, spotykają na swojej drodze śmierć. Stają przed koniecznością spojrzenia na swoje życie od nowa. Każda...
zobacz więcej informacji
Cena: 22.50 zł
Sklep: lideria.pl
Kup teraz Ostatnie historie za 22.50 zł w księgarni lideria.pl
Wydawca: Wydawnictwo Literackie
Kategoria: Ebooki i Audiobooki / Literatura piękna
ISBN: 9788308073070
Waga: b/d kg
Rok wydania: b/d
Trzy kobiety, babka, córka i wnuczka, spotykają na swojej drodze śmierć. Stają przed koniecznością spojrzenia na swoje życie od nowa. Każda z nich szuka dla siebie właściwego miejsca. Choć są przedstawicielkami różnych pokoleń tej samej rodziny, ich światy nie przystają do siebie. Ostatnie historie to współczesna saga, w której na oczach bohaterów przemija ich świat.
Olga Tokarczuk (ur. 1962) - jedna z największych polskich pisarek. Uhonorowana wieloma nagrodami, . nagrodą Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek, nagrodą Fundacji im. Kościelskich (1997) oraz kilkoma nominacjami do literackiej Nagrody Nike, trzykrotna laureatka Nagrody Czytelników Nike. Mieszka w Sudetach. Debiutowała powieścią Podróż ludzi Księgi (1993). Następne książki to: E.E. (1995), Prawiek i inne czasy (1996), Dom dzienny, dom nocny (1998) i zbiory opowiadań Szafa (1997), Gra na wielu bębenkach (2001) oraz esej Lalka i perła (2001).
LUDZIE-LATAWCE
Rozmowa z Olgą Tokarczuk o jej najnowszej powieści „Ostatnie historie†(fragment)
Waldemar Popek: Podczas pracy nad “Ostatnimi historiami†wszystkim nam dojrzewała w głowie własna wersja wykładni tego, co w tej powieści odnajdowaliśmy. Opinie te krążyły pomiędzy nami i przecierały szlaki porozumienia w sposobie myślenia o Pani książce. Dołączyły do tego pierwsze uwagi recenzentów, krytyków, przyjaciół. Wiem, że te opinie sprzyjają spojrzeniu na własne dzieło od nowa. Jak Pani widzi swoją książkę teraz, tuż przed premierą?
Olga Tokarczuk: Od poczÄ…tku ta książka byÅ‚a pomyÅ›lana “o Å›mierciâ€. Gdy sama siebie pytaÅ‚am, co piszÄ™, odpowiadaÅ‚am sobie: “o Å›mierciâ€. ZdawaÅ‚am też sobie sprawÄ™, że temat jest tak trudny, tak wielokrotnie próbowany w literaturze, że z mojej strony zajÄ™cie siÄ™ nim może Å›wiadczyć o mojej arogancji i braku pokory. Lecz z drugiej strony nigdy w swoim pisaniu nie poszukiwaÅ‚am “nowych tematówâ€, nie interesowaÅ‚ mnie sam temat, ale sposób podejÅ›cia do niego, wÅ‚asny gÅ‚os.
Gdyby móc z tej książki zrobić poziome przekroje, to jednym z nich ukaże siÄ™ temat nomadycznoÅ›ci, braku zakorzenienia. Jest w tym trochÄ™ mojej przekory. Z żalem doÅ›wiadczyÅ‚am braku zrozumienia tego motywu w “Domachâ€, które sÄ… przecież powieÅ›ciÄ… nie o posiadaniu domów, ale o ich braku. MyÅ›lÄ™, że w “Ostatnich historiach†ten wÄ…tek jest zaznaczony wyraźniej i dosadniej. Wszystkie trzy postaci sÄ… wÄ™drujÄ…cymi wiecznie monadami, każda na swój sposób. SÄ… to ludzie-latawce. Mapy, po których siÄ™ poruszajÄ…, sÄ… inne, ale Å‚Ä…czy je jakaÅ› mityczna nostalgia za tym jednym wÅ‚aÅ›ciwym miejscem, którego nie da siÄ™ osiÄ…gnąć. Pierwsza podróżuje do domu dzieciÅ„stwa, druga – do utraconego kraju, trzecia – do abstrakcyjnego kraju północy, miejsca, które jednak mieÅ›ci siÄ™ już jednak poza zbiorowymi, plemiennymi nostalgiami, a sprowadza do drobnych, dobrze znanych, starych przedmiotów. One jedyne zakorzenione sÄ… w Å›wiecie “sprzedâ€: sprzed obu wojen, industrializacji, globalizacji, tych wszystkich “acji†– dotyczÄ… wiÄ™c zamierzchÅ‚ego, a jednak bezpiecznego Å›wiata.
W pewnym sensie chciaÅ‚am siÄ™ zmierzyć siÄ™ z sagÄ…. ByÅ‚oby to już drugie podejÅ›cie (po „Prawieku i innych czasachâ€). Saga, cóż to za pojemna forma, prawda? Ile można w niej opowiedzieć. Ale dziÅ› poważna saga nie może siÄ™ udać. Nie tylko dlatego, że przestaÅ‚y istnieć tradycyjne zwiÄ…zki miÄ™dzy pokoleniami, ale dlatego, że ludzie w nie nie wierzÄ…. To nie przypadek, że ostatnie porzÄ…dnie zrobione sagi zostaÅ‚y napisane w pierwszej poÅ‚owie ostatniego wieku, kiedy istniaÅ‚ jeszcze poukÅ‚adany, ciÄ…gÅ‚y tradycyjny Å›wiat. “Ostatnie historie†sÄ… swego rodzaju sagÄ…, ale uÅ‚omnÄ…, uszczerbionÄ…. Wszelka ciÄ…gÅ‚ość pomiÄ™dzy pokoleniami jest tylko formalna. Oto sÄ… matki i córki, babki i wnuczki. Ich Å›wiaty przestaÅ‚y do siebie przystawać. Prawdziwym tematem sag jest przemijanie i Å›mierć, które dokonujÄ… siÄ™ na ludziach i na oczach ludzi. Prawdziwym i jedynym tematem sag jest powolne i nieuniknione umieranie Å›wiata takiego, jaki znamy.
KUP TERAZ