Cena: 29.90 zł
Sklep: zdrowepodejscie.pl
Kup teraz FaÅ‚szywa Pandemia. Krytyka naukowców i lekarzy. Część 4 Szczepionki za 29.90 zł w księgarni zdrowepodejscie.pl
Wydawca: Fundacja Osuchowa
Kategoria: Książki
ISBN: 9788365964182
Waga: b/d kg
Rok wydania: b/d
JesteÅ›my Å›wiadkami „powtórki z historii†faÅ‚szywej pandemii Å›wiÅ„skiej grypy, ale tym razem na dużo wiÄ™kszÄ…, bo globalnÄ… skalÄ™. Dzisiaj już wiemy, że ogÅ‚oszona przez WHO w 2009 roku pandemia byÅ‚a fake newsem, a szczepionki, które wówczas zostaÅ‚y zakupione przez różne kraje, nie tylko byÅ‚y zbÄ™dne od strony medycznej, ale również szkodliwe. Jak zauważyÅ‚ dr Wolfgang Wodarg, „jedna z najÅ‚agodniejszych fal grypy†zostaÅ‚a ogÅ‚oszona pandemią…  Szwecja zaszczepiÅ‚a wówczas ponad 50% swojej populacji, w tym również dzieci i mÅ‚odzież, u których wystÄ…piÅ‚o potem kilkaset przypadków narkolepsji. WywoÅ‚ana przez szczepionki choroba byÅ‚a zupeÅ‚nie „niepotrzebnaâ€, ponieważ dzieci nie umieraÅ‚y z powodu Å›wiÅ„skiej grypy. Prof. med. Sucharit Bhakdi, pracujÄ…cy wtedy w Niemczech lekarz i naukowiec, byÅ‚ przeciwnikiem szczepieÅ„ przeciw Å›wiÅ„skiej grypie. Również dzisiaj ostrzega przed szczepieniami na koronawirusa:  Wskaźnik Å›miertelnoÅ›ci w przypadku Å›wiÅ„skiej grypy faktycznie wynosiÅ‚ poniżej 0,02%, a wiÄ™c nieco wiÄ™cej niż w przypadku SARS-CoV-2, a zatem byÅ‚ niski. ZnaczyÅ‚o to tyle, że statystycznie na 10 000 osób chorych na grypÄ™ umieraÅ‚y dwie. W wiÄ™kszoÅ›ci byÅ‚y to osoby starsze. MÅ‚odzi ludzie nie umierali. Podobnie wyglÄ…da to obecnie w przypadku SARS-CoV-2.  Niepożądane ciężkie powikÅ‚ania po szczepionce na Å›wiÅ„skÄ… grypÄ™ wystÄ…piÅ‚y kilka miesiÄ™cy później i byÅ‚y brzemienne w skutki. Głównie w przypadku dzieci i mÅ‚odzieży. CzÄ™stotliwość ich wystÄ™powania wynosiÅ‚a 1 na 10 000. Być może ktoÅ› powie: „JeÅ›li uratowaliÅ›my 10 000 istnieÅ„ i poÅ›wiÄ™ciliÅ›my jedno życie, to niech tak bÄ™dzie“. Jednakże spoÅ›ród tych 10 000 mÅ‚odych osób i dzieci nikt nie umarÅ‚ na Å›wiÅ„skÄ… grypÄ™.  Czy warto zaszczepić siÄ™ przeciwko koronawirusowi?  Zanim podejmie siÄ™ decyzjÄ™ o szczepieniu przeciwko konkretnej chorobie wywoÅ‚ywanej przez okreÅ›lony rodzaj patogenu, należy wpierw zastanowić siÄ™, czy w ogóle warto to robić. Nie należy podchodzić do szczepieÅ„ „hurtowoâ€, wychodzÄ…c z zaÅ‚ożenia, że „szczepionka to tylko szczepionka†i że zawsze warto siÄ™ zaszczepić. Wszak jeÅ›li nie pomoże, to na pewno nie zaszkodzi, podobnie jak w przypadku ziół. Oba te twierdzenia sÄ… jednak bÅ‚Ä™dne. Trzeba rozważyć stosunek ryzyka zwiÄ…zanego z zaszczepieniem siÄ™ do korzyÅ›ci pÅ‚ynÄ…cych z niego. Każda bowiem szczepionka niesie ze sobÄ… ryzyko powikÅ‚aÅ„ i zgonu. JeÅ›li jest ono wiÄ™ksze niż w przypadku braku jej aplikacji, to nie należy siÄ™ szczepić.  Takie decyzje trzeba podejmować na chÅ‚odno, nie kierujÄ…c siÄ™ strachem, który jest zÅ‚ym doradcÄ…, gdyż szczepionka peÅ‚ni wówczas funkcjÄ™ wentyla bezpieczeÅ„stwa pozwalajÄ…cego na rozÅ‚adowanie psychicznego napiÄ™cia i obniżenie poziomu stresu oraz zmniejszenie lub wyeliminowanie lÄ™ku. Nie ma to jednak nic wspólnego z racjonalnym rozeznaniem sytuacji.  Ufam, że niniejsza książka zawierajÄ…ca wiele wypowiedzi niezależnych naukowców i lekarzy pozwoli na bardziej obiektywne spojrzenie na kwestiÄ™ szczepieÅ„ przeciw koronawirusowi niż to ma miejsce w propagandowo-marketingowej narracji mediów, rzÄ…dzÄ…cych i producentów „szczepionekâ€.  Ze wstÄ™pu dr. Mariusza BÅ‚ochowiaka  AUTORZY  Clemens G. Arvay – austriacki biolog, autor wielu bestsellerów. StudiowaÅ‚ EkologiÄ™ Krajobrazu i Stosowane Nauki o RoÅ›linach w Wiedniu i Grazu. W swojej pracy koncentruje siÄ™ głównie na relacji miÄ™dzy czÅ‚owiekiem a naturÄ…, skupiajÄ…c siÄ™ na korzyÅ›ciach zdrowotnych wynikajÄ…cych z kontaktu z roÅ›linami, zwierzÄ™tami i krajobrazami. Jego celem jest stworzenie ekopsychosomatyki jako ogólnie przyjÄ™tej, interdyscyplinarnej nauki obejmujÄ…cej biologiÄ™, medycynÄ™, psychologiÄ™ i nauki spoÅ‚eczne. Arvay jest czÅ‚onkiem znanego austriackiego Forum Science & Environment, forum austriackich naukowców zajmujÄ…cych siÄ™ ochronÄ… Å›rodowiska oraz autorem książki Corona -Impfstoffe: Rettung oder Risiko? („Szczepionki przeciwko koronawirusowi: ratunek czy ryzyko?â€).  Prof. dr med. Sucharit Bhakdi – naukowiec i lekarz, wybitny specjalista w dziedzinie mikrobiologii i epidemiologii chorób zakaźnych; przez 22 lata byÅ‚ dyrektorem Instytutu Mikrobiologii Medycznej i Higieny na Uniwersytecie w Moguncji w Niemczech. Autor kilkuset publikacji naukowych, jeden z najczęściej cytowanych naukowców w dziedzinie medycyny w Niemczech. W latach 1990–2012 byÅ‚ redaktorem naczelnym czasopisma naukowego „Medical Microbiology and Immunologyâ€. Prof. Sucharit Bhakdi otrzymaÅ‚ kilkanaÅ›cie wyróżnieÅ„ za swojÄ… pracÄ™ naukowÄ….  Dr Geert Vanden Bossche – jeden z najbardziej znanych na Å›wiecie czoÅ‚owych badaczy szczepionkowych, który pracuje aktywnie na polu badaÅ„ technologiczno- -rozwojowych dotyczÄ…cych szczepionek. Ma bardzo bogate doÅ›wiadczenie zawodowe. OtrzymaÅ‚ dyplom doktora weterynarii (doctor of veterinary medicine) na Uniwersytecie w Gandawie w Belgii, a doktorat z wirusologii obroniÅ‚ na Uniwersytecie w Hohenheim w Niemczech. ByÅ‚ adiunktem na Uniwersytecie w Belgii i Niemczech. NastÄ™pnie podjÄ…Å‚ współpracÄ™ z kilkoma firmami zajmujÄ…cymi siÄ™ szczepionkami (GSK Biologicals, Novartis Vaccines, Solvay Biologicals), gdzie prowadziÅ‚ badania dotyczÄ…ce ich rozwoju. W późniejszym czasie dr Geert Bossche doÅ‚Ä…czyÅ‚ do zespoÅ‚u Global Health Discovery Fundacji Billa i Melindy Gates w Seattle (USA), gdzie pracowaÅ‚ jako Starszy Koordynator Programowy. NastÄ™pnie podjÄ…Å‚ współpracÄ™ z Global Alliance for Vaccines and Immunization (GAVI) w Genewie jako czÅ‚onek Å›cisÅ‚ego zespoÅ‚u ds. programu dotyczÄ…cego Eboli, gdzie monitorowaÅ‚ prace nad opracowaniem szczepionki na tego wirusa. Wraz z innymi partnerami firmy reprezentowaÅ‚ GAVI na różnych forach, w tym w WHO, analizujÄ…c postÄ™py w walce z wirusem Eboli oraz powstawanie planów zwiÄ…zanych z adekwatnÄ… reakcjÄ… na możliwość wystÄ…pienia pandemii, która objęłaby caÅ‚y Å›wiat. W 2015 roku dr Geert Bossche przeanalizowaÅ‚ i zakwestionowaÅ‚ bezpieczeÅ„stwo szczepionki na EbolÄ™, która byÅ‚a używana w badaniach szczepieÅ„ pierÅ›cieniowych przeprowadzanych przez WHO w Gwinei. Jego krytyczna analiza naukowa oraz raport dotyczÄ…cy informacji opublikowanych przez WHO w „The Lancet†w 2015 roku zostaÅ‚y przesÅ‚ane do wszystkich miÄ™dzynarodowych organów ds. zdrowia zajmujÄ…cych siÄ™ regulacjÄ… programów szczepieÅ„. Po zakoÅ„czeniu współpracy z GAVI dr Geert Bossche doÅ‚Ä…czyÅ‚ do Niemieckiego Centrum BadaÅ„ ZakażeÅ„ w Kolonii, gdzie pracowaÅ‚ jako przeÅ‚ożony Biura ds. Rozwoju Szczepionek. Obecnie jest niezależnym konsultantem do spraw biotechnologii szczepionek, a zarazem prowadzi wÅ‚asne badania nad szczepionkami opartymi na komórkach NK (natural killers).  Dr hab. n. med. Andrzej Marcin Bugaj – nauczyciel akademicki, promotor kilkudziesiÄ™ciu prac licencjackich i magisterskich oraz opiekun naukowy specjalizacji z zakresu farmacji klinicznej; czÅ‚onek kolegium redakcyjnego („Editorial Board Memberâ€) World Journal of Methodology (Hongkong-USA) i Jacobs Journal of Medicinal Chemistry (USA). ObroniÅ‚ pracÄ™ magisterskÄ… zatytuÅ‚owanÄ…: „Fotofizyczne i fotochemiczne wÅ‚aÅ›ciwoÅ›ci tiokumaryny w roztworach niewodnych†na Wydziale Farmaceutycznym Akademii Medycznej w Poznaniu, gdzie specjalizowaÅ‚ siÄ™ w zakresie farmacji klinicznej i zrobiÅ‚ specjalizacjÄ™ z analityki farmaceutycznej. NastÄ™pnie obroniÅ‚ rozprawÄ™ doktorskÄ… pt. „Kinetyka i mechanizm fotodegradacji azatiopryny†na tej samej uczelni i zyskaÅ‚ stopieÅ„ doktora nauk farmaceutycznych, a nastÄ™pnie rozprawÄ™ habilitacyjnÄ… zatytuÅ‚owanÄ… „Wybrane aspekty fotochemioterapii doÅ›wiadczalnej†na Wydziale LeLekarskim II Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. Jego pobyty naukowe obejmowaÅ‚y: Laboratoire de Photobiologie, Muséum National d’Histoire Naturelle w Paryżu, w którym doktorat u Henriego Becquerela rozpoczynaÅ‚a Maria SkÅ‚odowska-Curie. Pobyt w ramach Stypendium RzÄ…du Francuskiego; Department of Radiation Biology, Institute for Cancer Research, The Norwegian Radium Hospital w Oslo; Département Laser, Laboratoire de Photobiologie des Cancers, Centre Hospitalier Universitaire „Nord-Laënnec†w Nantes we Francji; Klinik und Poliklinik für Dermatologie der Universität Regensburg, w Ratyzbonie w Niemczech – udziaÅ‚ w zabiegach leczenia nowotworów skóry metodami terapii fotodynamicznej; Photopharmacology and Molecular Imaging Group, Faculty of Science and Engineering, Groningen University,w Groningen w Holandii – zapoznanie siÄ™ z metodami syntezy i badaÅ„ leków fotofarmakologicznych. Dr hab. Andrzej Bugaj byÅ‚ też staÅ‚ym uczestnikiem uzupeÅ‚niajÄ…cych studiów z zakresu: fotofizyki, fotochemii, fotobiologii medycznej (fotoimmunologia, fotokancerogeneza, przekazywanie sygnałów komórkowych, biosynteza witaminy D, fotodiagnostyka, fototerapia ze szczególnym uwzglÄ™dnieniem terapii fotodynamicznej), biologii fotoreceptorów, fotobiologii Å›rodowiska oraz fotosyntezy organizowanych przez Università di Padova we WÅ‚oszech w Brixen-Bressanone. PodjÄ…Å‚ również studia uzupeÅ‚niajÄ…ce z zakresu fotochemii w Dipartimento di Chimica „Giacomo Ciamicianâ€, Università degli Studi w Bolonii we WÅ‚oszech oraz studia uzupeÅ‚niajÄ…ce z zakresu terapii fotodynamicznej na Hôpital Saint-Louis w Paryżu, a także studia uzupeÅ‚niajÄ…ce z zakresu terapii fotodynamicznej i laserowej na Medical University w Innsbrucku w Austrii. Jest także autorem licznych publikacji naukowych i popularnonaukowych. Jego indeks Hirscha jest równy 12 (Google Scholar), zaÅ› jego artykuÅ‚ na temat innowacyjnych strategii celowanej terapii fotodynamicznej miaÅ‚ ponad 230 cytowaÅ„.  Prof. Pierre Capel – profesor Immunologii Eksperymentalnej na Uniwersytecie w Utrechcie. StudiowaÅ‚ biochemiÄ™ na Wydziale Matematyki i Fizyki Uniwersytetu w Amsterdamie. Przez wiele lat zajmowaÅ‚ siÄ™ biologiÄ… podstawowÄ… i molekularnÄ… oraz wpÅ‚ywem uczuć i emocji na poziomie komórkowym i DNA. Autor książki The Emotional DNA, która Å‚Ä…czy Å›wiat uczuć z biologiÄ… molekularnÄ….  Prof. dr Stefan Hockertz – naukowiec, immunolog i toksykolog, byÅ‚y dyrektor i profesor Instytutu Eksperymentalnej i Klinicznej Toksykologii na Uniwersytecie Medycznym w Hamburg-Eppendorf. Obecnie dyrektor generalny Tpi consult GmbH, jednej z przodujÄ…cych w Europie firm zajmujÄ…cych siÄ™ doradztwem w dziedzinie toksykologii i technologii farmaceutycznej.  Prof. med. Christian Perronne – lekarz i profesor uniwersytecki, specjalista w zakresie chorób wewnÄ™trznych, zakaźnych i tropikalnych, kierownik oddziaÅ‚u chorób zakaźnych Szpitala Uniwersyteckiego Raymond Poincaré w Paryżu. W 1985 roku obroniÅ‚ pracÄ™ magisterskÄ… dotyczÄ…cÄ… leczenia kumermycynÄ… A1 zapalenia wsierdzia u szczurów wywoÅ‚anego przez Staphylococcus aureus, a w 1992 roku doktorat na tej samej uczelni pod kierunkiem Jeana-Jacquesa Pocidala pt.: „Fizjopatologiczne i terapeutyczne badania nad zakażeniami oportunistycznymi AIDS wywoÅ‚anymi przez mikroorganizmy rozwijajÄ…ce siÄ™ wewnÄ…trzkomórkowo†(Physiopathological and therapeutic study of opportunistic infections of AIDS due to microorganisms with intracellular development).Christian Perronne jest również autorem i współautorem ponad 300 artykułów naukowych publikowanych w liczÄ…cych siÄ™ czasopismach. BraÅ‚ też udziaÅ‚ jako główny badacz w kilku ważnych badaÅ„ klinicznych. Od 1994 roku zajmuje siÄ™ leczeniem przewlekÅ‚ej boreliozy i zwiÄ…zanych z niÄ… chorób. Jest współzaÅ‚ożycielem i wiceprzewodniczÄ…cym Francuskiej Federacji Przeciwko Chorobom Przenoszonym przez Kleszcze (FFMVT) oraz przewodniczÄ…cym jej rady naukowej, a także autorem książki „Prawda o boreliozie†(La vérité sur la maladie de Lyme). Jako jeden z nielicznych kwestionuje wiarygodność medycznych testów diagnostycznych (Elisa, Western Blot) na boreliozÄ™ i ich zdolność do identyfikacji wszystkich rodzajów boreliozy. Przez 15 lat prof. Christian Perronne byÅ‚ czoÅ‚owym doradcÄ… d s. zdrowia publicznego w kilku rzÄ…dach francuskich oraz przewodniczÄ…cym komitetu technicznego ds. szczepieÅ„ i wiceprzewodniczÄ…cym komisji ekspertów ds. szczepieÅ„ strefy europejskiej wraz z RosjÄ… i Å›rodkowÄ… AzjÄ…. W 2004 roku braÅ‚ udziaÅ‚ w badaniach nad szczepionkÄ… przeciwko wirusowi H5N1 ptasiej grypy. BadaÅ‚ też skutki adaptacji wirusa HIV do wysoce aktywnej terapii przeciw retrowirusowej. DoradzaÅ‚ WHO w zakresie europejskiej polityki szczepionkowej i byÅ‚ przewodniczÄ…cy przewodniczÄ…cym komisji chorób zakaźnych przy francuskiej Naczelnej Radzie Zdrowia Publicznego. Do grudnia 2020 roku pracowaÅ‚ w szpitalu Raymond- Poincaré w Garches, gdzie peÅ‚niÅ‚ funkcjÄ™ kierownika oddziaÅ‚u chorób zakaźnych.  Prof. Kornelia Polok i prof. Roman ZieliÅ„ski – genetycy i biolodzy ewolucyjni, którzy od kilkudziesiÄ™ciu lat zajmujÄ… siÄ™ zastosowaniami metod molekularnych w analizie i ewolucji genomów różnych grup organizmów, a także wykorzystaniem metod opartych o reakcjÄ™ PCR w diagnostyce medycznej, genetyce populacyjnej oraz identyfikacji zagrożeÅ„ zwiÄ…zanych z organizmami modyfikowanymi genetycznie. PosiadajÄ… też doÅ›wiadczenie w identyfikowaniu materiałów za pomocÄ… reakcji PCR na potrzeby policji, stacji hodowli roÅ›lin, parków narodowych oraz szpitali. W trakcie swojej kariery naukowej prof. Roman ZieliÅ„ski i prof. Kornelia Polok współpracowali z kilkoma uniwersytetami w Polsce oraz wieloma instytucjami naukowymi na Å›wiecie, efektem czego byÅ‚o koordynowanie projektów w ramach 5 i 6 Programu Ramowego Unii Europejskiej. Skutkiem tych miÄ™dzynarodowych dziaÅ‚aÅ„ byÅ‚o powoÅ‚anie w 2012 roku inicjatywy e-Gene: Centre for Evolution, Genomics and Biomathematics, w ramach której, obok dziaÅ‚alnoÅ›ci naukowej ukierunkowanej na analizÄ™ genomów i wykorzystanie projektów sekwencjonowania genomów do poprawy jakoÅ›ci życia, prowadzÄ… dziaÅ‚alność edukacyjnÄ… i popularyzatorskÄ…. W Polsce w ramach tej inicjatywy powstaÅ‚ Stowarzyszenie e-Gene, którego celem jest ochrona szeroko rozumianego Å›rodowiska czÅ‚owieka. Prof. Roman ZieliÅ„ski i prof. Kornelia Polok sÄ… niezależnymi naukowcami i nie sÄ… zwiÄ…zani na staÅ‚e z żadnÄ… polskÄ… uczelniÄ…. ReprezentujÄ… Stowarzyszenie e-Gene Tatry. Prof. Kornelia Polok – jest biologiem o specjalnoÅ›ci genetyka, bioinformatyka i biomatematyka. Od 1996 roku współpracuje z prof. Romanem ZieliÅ„skim – najpierw w Katedrze Genetyki Uniwersytetu SzczeciÅ„skiego, nastÄ™pnie w latach 1998–2013 w Katedrze Genetyki UWM w Olsztynie, a ostatnio w ramach miÄ™dzynarodowej inicjatywny e-Gene. W latach 2006–2008 prof. Kornelia Polok rozpoczęła współpracÄ™ z Uniwersytetem w Hanowerze oraz w Southampton. Od 2009 roku pracowaÅ‚a na stanowisku profesora na uniwersytetach w Niemczech, UK i Grecji. W 2010 rozpoczÄ™to realizacjÄ™ wspólnych projektów badawczych dotyczÄ…cych analizy genomów roÅ›linnych, odpowiedzi roÅ›lin na stres oraz identyfikacji patogenów metodami molekularnymi. Prof. Kornelia Polok ma duże doÅ›wiadczenie we współpracy miÄ™dzynarodowej potwierdzone stażami naukowymi na: Uniwersytecie w Dundee (UK), Uniwersytecie w Hanowerze( Niemcy), Uniwersytecie w Wageningen (Holandia), FORTH i Uniwersytecie na Krecie (Grecja) oraz na Uniwersytecie w Lubljanie (SÅ‚owenia). Ponadto uczestniczyÅ‚a w realizacji 10 miÄ™dzynarodowych projektów, w tym w ramach6 Programu Ramowego Unii Europejskiej. Jej wybitne osiÄ…gniÄ™cia w realizacji projektu MTKD-CT-2004-509834 zostaÅ‚y opisane w publikacji Komisji Europejskiej zatytuÅ‚owanej Building Research Career in Europe. Ponadto prof. Kornelia Polok byÅ‚a czÅ‚onkiem Komitetu ZarzÄ…dzajÄ…cego oraz Przedstawicielem Narodowym w akcji COST FA0603.Prof. Kornelia Polok posiada kwalifikacje w zakresie bioinformatyki i biomatematyki, które zdobyÅ‚a w ramach stażu w prestiżowej Fundacji HELLAS, FORTH oraz na Uniwersytecie KreteÅ„skim w Grecji. PoczÄ…wszy od 2009 roku, prof. K. Polok Å›ciÅ›le współpracowaÅ‚a w realizacji projektów badawczych z zakresu bioinformatyki i biomatematyki z Uniwersytetem w Hanowerze oraz w Southampton, co doprowadziÅ‚o do utworzenia w 2012 roku Centre for Evolution, Genomics and Biomathematics, e-Gene, którego Prezesem zostaÅ‚a prof. K. Polok. Obecnie peÅ‚ni również funkcjÄ™ profesora z zakresu bioinformatyki i matematyki w Centrum e-Gene. MisjÄ… Centrum jest przeÅ‚ożenie osiÄ…gnięć współczesnej genetyki na narzÄ™dzia aplikacyjne sÅ‚użące poprawie życia i zrównoważonemu zarzÄ…dzaniu zasobami przyrody. Jako wieloletni i ceniony ekspert Komisji Europejskiej Kornelia Polok posiada dogÅ‚Ä™bnÄ… znajomość procedur oceny projektów badawczych Unii Europejskiej. Prof. Kornelia Polok ma także bogate doÅ›wiadczenie dydaktyczne obejmujÄ…ce prowadzenie zajęć ze studentami oraz szkolenie w ramach staży i prac badawczych. OpracowaÅ‚a również i realizowaÅ‚a programy 10 kursów, w tym z genetyki, genetyki molekularnej, biologii molekularnej, ewolucji molekularnej, annotacji genomów, genomiki, genetyki populacyjnej, genetyki iloÅ›ciowej, mutagenezy oraz matematyki w biologii. Prof. Kornelia Polok wypromowaÅ‚a 42 magistrów oraz szkoliÅ‚a 15 stażystów. Ponadto byÅ‚a opiekunem KoÅ‚a Naukowego Genetyków „GENIUSâ€. Przez wiele lat byÅ‚a też czÅ‚onkiem Komisji Dydaktycznej na Wydziale Biologii i Biotechnologii UWM. Obszary badawcze prof. Kornelii Polok obejmujÄ…: genetykÄ™, bioinformatykÄ™, biomatematykÄ™, ewolucjÄ™ molekularnÄ…, genetykÄ™ populacyjnÄ…, biotechnologiÄ™ i genomikÄ™. W badaniach prof. Kornelia Polok wykorzystuje okoÅ‚o 50 gatunków roÅ›lin, zwierzÄ…t i mikroorganizmów oraz spektrum technik z zakresu genetyki klasycznej, genetyki molekularnej (sekwencjonowanie, hybrydyzacja, cDNA, biblioteki DNA, markery oparte o reakcjÄ™ PCR, analiza ekspresji za pomocÄ… RT-qPCR oraz Northtern blotting, inżynieria genetyczna), genomiki (mapowanie genetyczne i fizyczne), genetyki cech iloÅ›ciowych, cytogenetyki, kultur in vitro, bioinformatyki i biomatematyki, w szczególnoÅ›ci algorytmy genetyczne, rachunek różniczkowy i teoriÄ™ grafów. Do jej wyjÄ…tkowych osiÄ…gnięć należy wykazanie roli transpozonów w ewolucji genomów, zwÅ‚aszcza w odpowiedzi na stres. Prof. Kornelia Polok opublikowaÅ‚a 4 książki i 37 prac w czasopismach naukowych. UczestniczyÅ‚a też w 35 konferencjach, w tym w 17 miÄ™dzynarodowych. Jej prace byÅ‚y cytowane 493 razy, a indeks H = 9. Od 2013 r. Kornelia Polok nie współpracuje na staÅ‚e z żadnÄ… polskÄ… uczelniÄ…. Jej aktywność zawodowa zwiÄ…zana jest z Centre for Evolution, Genomic and Biomathematics oraz z kontraktami w ramach miÄ™dzynarodowych konsorcjów badawczych.  Prof. Roman ZieliÅ„ski – profesor biologii, specjalność: genetyka, z prawie 40-letnim doÅ›wiadczeniem w pracy naukowej i dydaktycznej. Doktorat z genetyki (1980) i habilitacjÄ™ z genetyki (1986) oraz tytuÅ‚ profesora (1998) uzyskaÅ‚ na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 2007 roku zostaÅ‚ profesorem zwyczajnym. Do 1986 roku pracowaÅ‚ jako adiunkt w ZakÅ‚adzie Genetyki UAM w Poznaniu, a nastÄ™pnie tworzyÅ‚ od podstaw KatedrÄ™ Genetyki na Uniwersytecie SzczeciÅ„skim, która byÅ‚a jednÄ… z pierwszych jednostek wprowadzajÄ…cych analizÄ™ PCR do badaÅ„ genetycznych. ByÅ‚ także inicjatorem i współorganizatorem specjalnoÅ›ci „diagnostyka medyczna†na Wydziale Nauk Przyrodniczych US. W latach 1990–1993 byÅ‚ Prorektorem ds. studenckich US. W 1998 roku prof. Roman ZieliÅ„ski podjÄ…Å‚ siÄ™ misji tworzenia Katedry Genetyki na nowo powstaÅ‚ym Wydziale Biologii Uniwersytetu WarmiÅ„sko-Mazurskiego w Olsztynie, gdzie pracowaÅ‚ do 2014 roku. W ciÄ…gu 16 lat pracy na UWM dziaÅ‚ania prof. Romana ZieliÅ„skiego doprowadziÅ‚y do powstania jednostki zajmujÄ…cej siÄ™ genetykÄ… molekularnÄ…, rozpoznawalnej na poziomie miÄ™dzynarodowym. Potwierdzeniem wysokiej jednostki oraz dorobku prof. Romana ZieliÅ„skiego byÅ‚o pozyskanie 9 miÄ™dzynarodowych projektów badawczych, w tym koordynowanego przez Profesora prestiżowego projektu w ramach 6. Programu Ramowego UE (Contract MTKD-CT-2004-509834) oraz sieci badawczej COST (FA0603). RangÄ™ kierowanej przez prof. ZieliÅ„skiego jednostki podkreÅ›laÅ‚y także liczne proÅ›by o możliwość odbycia stażu z zakresu metod molekularnych w kierowanej przez niego Katedrze Genetyki. W latach 2004–2007 przebywaÅ‚o tam 14 stażystów z różnych paÅ„stw europejskich oraz kilkunastu stażystów z oÅ›rodków w Polsce. W sumie Katedra Genetyki kierowana przez prof. R. ZieliÅ„skiego współpracowaÅ‚a z 41 partnerami zagranicznymi oraz uczestniczyÅ‚a jako koordynator lub partner w 19 miÄ™dzynarodowych konsorcjach badawczych. Liczne projekty badawcze, w tym SPUB-y, projekty badawcze z KBN oraz projekty inwestycyjne umożliwiÅ‚y uzyskanie dodatkowego dofinansowania, co w 2007 r. pozwoliÅ‚o na dodatkowe doposażenie jednostki w aparaturÄ™ najnowszej generacji, w tym analizator mikromacierzy, mikroskop fluorescencyjny oraz kilkanaÅ›cie wysokiej klasy termocyklerów wraz z Real Time PCR. Prof. zw. dr hab. Roman ZieliÅ„ski ma duże doÅ›wiadczenie dydaktyczne. OrganizowaÅ‚ i prowadziÅ‚ zajÄ™cia z genetyki, diagnostyki medycznej, genetyki czÅ‚owieka, cytogenetyki, biologii komórki, biologii molekularnej, genetyki molekularnej, ewolucji molekularnej, genetyki populacyjnej, mutagenezy i regulacji prawnych w biotechnologii. W trakcie pracy na UWM w Olsztynie prowadziÅ‚ zajÄ™cia na trzech kierunkach studiów: Biologii, Biotechnologii oraz PielÄ™gniarstwie. Profesor R. ZieliÅ„ski byÅ‚ promotorem 36 prac licencjackich, 49 prac magisterskich, 9 prac doktorskich, w tym 45 pracy z zakresu nauk medycznych obronionej na Akademii Medycznej w Lublinie. Zainteresowania naukowe prof. Romana ZieliÅ„skiego obejmujÄ…: biologiÄ™ i genetykÄ™ wybranych patogenów (M. tuberculosis, B. burfgorferi, B. coli), genetykÄ™ populacyjnÄ…, genomikÄ™ i ewolucjÄ™ molekularnÄ… wybranych gatunków zwierzÄ…t i roÅ›lin, biotechnologiÄ™ oraz rozwój nowych systemów markerowych (transpozony, sekwencje bakteryjne). W sumie Prof. R. ZieliÅ„ski pracowaÅ‚ z 30 gatunkami roÅ›lin,a także z 23 gatunkami zwierzÄ…t i mikroorganizmów. Posiada też wiedzÄ™ i umiejÄ™tnoÅ›ci w zakresie stosowania technik badawczych z zakresu genetyki klasycznej, molekularnej i genomiki (elektroforeza biaÅ‚ek, standardowe PCR i RT-PCR, qPCR, sekwencjonowanie DNA, markery DNA, transformacja, mapowanie genomu), genetyki iloÅ›ciowej,cytogenetyki i kultur in vitro. Do jego szczególnych osiÄ…gnięć należą pionierskie prace dokumentujÄ…ce zapÅ‚odnienie krzyżowe u wÄ…trobowców, opracowanie metod analizy markerów DNA u Mycobacterium tuberculosis, poznanie zróżnicowania genetycznego szczepów, oszacowanie poziomu zmiennoÅ›ci genetycznej tego obligatoryjnego patogenu, genotypowanie szczepów prÄ…tka gruźlicy od pacjentów, ich stuprocentowa identyfikacja, wykluczenie zakażeÅ„ szpitalnych oraz wykazanie roli transpozonów w ewolucji różnych grup organizmów. Prof. R. ZieliÅ„ski opublikowaÅ‚ 110 artykułów naukowych w recenzowanych czasopismach miÄ™dzynarodowych, 45 doniesieÅ„ konferencyjnych, w tym 30 na konferencjach miÄ™dzynarodowych. SporzÄ…dziÅ‚ też liczne raporty do Komisji Europejskiej i ekspertyzy dla jednostek prywatnych i paÅ„stwowych,w tym dla Stoczni SzczeciÅ„skiej. Prace Prof. R. ZieliÅ„skiego byÅ‚y cytowane 363 razy, a indeks H = 10.  Dr med. Gerd Reuther – lekarz, specjalista w zakresie radiologii i diagnostyki obrazowej z 30-letniÄ… praktykÄ…, od 2007 do 2014 roku ordynator wydziaÅ‚u Kliniki Radiologii Diagnostycznej i Interwencyjnej w Turyngii. W 2005 roku dr Reuther zostaÅ‚ laureatem nagrody im. Eugenie i Felixa Wachsmannów Niemieckiego Towarzystwa Radiologicznego. Jest też autorem okoÅ‚o 100 artykułów opublikowanych w czasopismach naukowych w kraju i za granicÄ… oraz współautorem licznych prac zbiorowych. Autor książki o spoÅ‚ecznej roli medycyny pt. Der betrogene Patient („Oszukany pacjentâ€, München 2017) i pracy pt. Die Kunst möglichst lange zu leben („Sztuka jak najdÅ‚uższego życiaâ€, München 2018).  Dr med. Wolfgang Wodarg – internista i pulmonolog, specjalista w zakresie higieny i medycyny Å›rodowiskowej, a także zdrowia publicznego i medycyny spoÅ‚ecznej. Po zakoÅ„czeniu pracy klinicznej przez 13 lat pracowaÅ‚ w charakterze internisty, w tym m.in. jako lekarz publiczny w Szlezwiku-Holsztynie. WykÅ‚adowca na uniwersytetach i w szkoÅ‚ach wyższych oraz przewodniczÄ…cy Komitetu Ekspertów ds. powiÄ…zanej z medycynÄ… Ochrony Åšrodowiska przy Izbie Lekarskiej Szlezwiku-Holsztynu. W 1991 roku otrzymaÅ‚ stypendium na Uniwersytecie Johna Hopkinsa w Baltimore w USA (epidemiologia). Jako czÅ‚onek niemieckiego Bundestagu w latach 1994–2009 byÅ‚ inicjatorem i rzecznikiem Komisji „Etyka i prawo współczesnej medycyny†oraz czÅ‚onkiem Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy, gdzie przewodniczyÅ‚ Podkomisji ds.Zdrowia. PeÅ‚niÅ‚ także funkcjÄ™ wiceprzewodniczÄ…cego Komisji Kultury, Edukacji i Nauki. W 2009 roku dr Wodarg zainicjowaÅ‚ powstanie komisji Å›ledczej w Strasburgu dotyczÄ…cej roli WHO w H1N1 (Å›wiÅ„ska grypa), gdzie nadal pracowaÅ‚ po zakoÅ„czeniu kadencji jako ekspert naukowy. Od 2011 roku pracuje jako niezależny wykÅ‚adowca uniwersytecki, lekarz i naukowiec. Do 2020 roku byÅ‚ dobrowolnym czÅ‚onkiem zarzÄ…du i szefem Grupy ds. Zdrowia w Transparency International Germany.  CzÅ‚onkowie niemieckiej Komisji ds. Koronawirusa: Antonia Fischer – prawniczka specjalizujÄ…ca siÄ™ w prawie medycznym i ochronie praw konsumenta. Viviane Fischer – prawniczka, ekonomistka polityczna, aktywna na polu ochrony konstytucyjnych wolnoÅ›ci i praw czÅ‚owieka.  Dr Reiner Füllmich – licencjonowany prawnik z 27-letnim stażem dopuszczony do wykonywania zawodu w Niemczech i USA. Zajmuje siÄ™ ochronÄ… praw konsumenta, zwÅ‚aszcza w odniesieniu do banków; specjalizuje siÄ™ w prawie bankowym, gieÅ‚dowym oraz miÄ™dzynarodowym prawie prywatnym i medycznym. ByÅ‚ profesorem i wykÅ‚adowcÄ… na uniwersytetach w Niemczech i Estonii. Dr Justus P. Hoffmann – prawnik, specjalizuje siÄ™ w prawie medycznym, ochronie praw konsumenta oraz prawie odpowiedzialnoÅ›ci odszkodowawczej wÅ‚adzy publicznej za szkody wyrzÄ…dzone obywatelom przez urzÄ™dników.  SPIS TREÅšCI  1. WstÄ™p…………………………………………………………………………………13 Niepotrzebne szczepienia podczas faÅ‚szywej pandemii Å›wiÅ„skiej grypy……………………………………………………………………13 Czy warto zaszczepić siÄ™ przeciwko koronawirusowi?…………….15 Globalny eksperyment medyczny………………………………………….18 Paszport szczepionkowy………………………………………………………26 Fototerapia infekcji wirusowych……………………………………………27 Åšmiertelność koronawirusa w granicach sezonowej grypy………28 Potrzeba dziaÅ‚ania……………………………………………………………….30 2. O autorach………………………………………………………………………….32 3. DziesiÄ…te posiedzenie niemieckiej komisji ds. koronawirusa……49 3.1 Wirus jako zagrożenie. Leczenie zachorowaÅ„. Czy szczepionka to rozwiÄ…zanie……………………………………………49 4. Prof. med. Sucharit Bhakdi………………………………………………..196 4.1 COVID-19 – odporność i szczepionki…………………………….196 5. Prof. med. Chrisianne Perronne…………………………………………228 5.1 Bezsens szczepieÅ„ dzieci. PrawdopodobieÅ„stwo powikÅ‚aÅ„ u dzieci na skutek koronawirusa bliskie zeru………………………..228 6. Prof. Stefan Hockertz ……………………………………………………….266 6.1 BÅ‚yskawiczna szczepionka przeciw koronawirusowi – eksperyment medyczny na zdrowych ludziach……………………..266 7. Dr med. Wolfgang Wodarg…………………………………………………307 7.1 Akcja szczepieÅ„. KorzyÅ›ci dla niewielu, szkody dla wielu…307 Znów ta sama sztuczka………………………………………………………307 Rozpoznawalne medialnie osoby jako twarze kampanii wzbudzajÄ…cej strach, która ma przygotować grunt pod wielki biznes………………………………………………………………………308 Godni zaufania doradcy w Instytucie Roberta Kocha…………..309 Szczepienia z powodu bÅ‚Ä™dnej diagnozy?……………………………. 310 HasÅ‚o przewodnie: „Zamknij oczy i przed siebieâ€â€¦â€¦â€¦â€¦â€¦â€¦â€¦ 311 Inżynieria genetyczna pod faÅ‚szywÄ… banderą………………………. 311 Zero ryzyka i wysokie zyski……………………………………………….. 312 SARS-CoV-2: ile jest nowych wirusów?………………………………. 314 Punkty szczepieÅ„ majÄ… zastÄ…pić gabinety lekarskie………………. 314 SkorzystajÄ… również firmy logistyczne………………………………… 315 Koniec z poradami dotyczÄ…cymi szczepieÅ„ i indywidualnymi wskazaniami…………………………………………………………………….. 316 Skrócone dopuszczenie do obrotu i systematyczne maskowanie dziaÅ‚aÅ„ niepożądanych…………………………………… 317 Strach przed zarazÄ… jako wsparcie zapewniajÄ…ce obfite żniwa przemysÅ‚owi Big Data……………………………………………….320 Nie ma dobrej terapii bez klarownej diagnozy………………………322 PrawdziwÄ… zarazÄ… jest instytucjonalna korupcja …………………323 8. Dr Geert Vanden Bossche………………………………………………….325 8.1 Czy masowe szczepienia spowodujÄ… powstanie bardziej zjadliwych mutacji wirusa?…………………………………………………325 9. Dr hab. n. med. Andrzej M. Bugaj………………………………………342 9.1 Nie tylko chemia. Fototerapia infekcji wirusowych………….342 Promieniowanie elektromagnetyczne – dziaÅ‚anie antypatogenowe…………………………………………………………………344 Promieniowanie nadfioletowe a zakażenia wirusowe……………348 ÅšwiatÅ‚o niebieskie – rewolucja w zwalczaniu infekcji wirusowych……………………………………………………………………….360 Przeciwdrobnoustrojowa terapia fotodynamiczna – fotosensybilizacja kontrolowana………………………………………….363 ÅšwiatÅ‚o czerwone i promieniowanie podczerwone – destrukcja napastnika, mobilizacja ofiary……………………………372 Promieniowanie elektromagnetyczne a zdrowie „duchaâ€, Å›wiatÅ‚o dzienne i melatonina w prewencji i terapii zakażeÅ„ SARS-CoV-2……………………………………………………………………..382 SiÅ‚a natury czy dzieÅ‚o innowacyjnej myÅ›li technicznej?…………384 Zestawienie skrótów…………………………………………………………..388 PiÅ›miennictwo…………………………………………………………………..392 10. Prof. Kornelii Polok i prof. Romana ZieliÅ„ski…………………….420 Charakterystyka i skuteczność „szczepionek†przeciwko SARS-CoV-2……………………………………………………..420 10.1 Witajcie w Å›wiecie Åysenki…………………………………………..420 10.2 Powrót do testów PCR………………………………………………..427 10.3 Sens szczepienia w atmosferze strachu………………………… 433 10.3.1 Narodowy Program SzczepieÅ„ czy broszura reklamowa?…………………………………………………………………… 433 10.3.2 NiedokoÅ„czona szczepionka?…………………………………440 10.3.3 Dobrowolny przymus……………………………………………. 453 10.4 Czym jest szczepionka?………………………………………………. 455 10.4.1 Definicja szczepionki……………………………………………. 455 10.4.2 Typy szczepionek…………………………………………………..460 10.5 Transmisja wirusa………………………………………………………470 10.5.1 Efektywność szczepieÅ„ a transmisja wirusa…………….470 10.5.2 Grypa…………………………………………………………………..483 10.5.3 Wzrost zachorowaÅ„ po szczepieniu………………………..499 10.5.4 Mutacje………………………………………………………………..507 10.5.5 Sens szczepieÅ„. Podsumowanie…………………………….. 517 10.6 Skutki uboczne………………………………………………………….. 519 10.6.1 Przypadki Å›miertelne i skutki uboczne…………………… 519 10.6.2 Problemy z konstruktem mRNA…………………………….528 10.6.3 PodobieÅ„stwo biaÅ‚ek i syncytyna……………………………538 10.6.4 Rola transpozonów w odpowiedzi immunologicznej…. 546 10.7 Leki i odporność………………………………………………………… 557 10.7.1 Antyszczepionkowcy………………………………………………562 10.8 PiÅ›miennictwo……………………………………………………………566 11. PodziÄ™kowanie…………………………………………………………………586
KUP TERAZ