Cena: 47.90 zł
Sklep: virtualo.pl
Kup teraz Dzienniki 1954-1955 za 47.90 zł w księgarni virtualo.pl
Osiecka zakochana, osądzana i bezlitośnie szczera w swoich zapiskach. Kolejny tom dzienników, bez którego nie sposób zrozumieć...
zobacz więcej informacji
Cena: 47.90 zł
Sklep: virtualo.pl
Kup teraz Dzienniki 1954-1955 za 47.90 zł w księgarni virtualo.pl
Wydawca: brak danych
Kategoria: E-booki/Pozostałe E-booki
ISBN: 9788381236102
Waga: b/d kg
Rok wydania: 2018
Osiecka zakochana, osądzana i bezlitośnie szczera w swoich zapiskach.
Kolejny tom dzienników, bez którego nie sposób zrozumieć dziś Agnieszki Osieckiej. „Wolę być Niekochaną niż Grafomanem†– notuje. Osiecka w latach 1954–1955 poznaje jednego z najważniejszych mężczyzn swojego życia, debiutuje w STS-ie i ma szansę wrócić na łono Związku Młodzieży Polskiej, ale nie obejdzie się bez ostrej oceny kolegów i koleżanek.
Ona – zawsze kilka kroków do przodu przed innymi. Rozwija swoje talenty i świetnie punktuje epokę.
Rok 1955 był przełomem w życiu Agnieszki Osieckiej, ale ona wtenczas tego nie wiedziała. Owszem, co nieco przeczuwała, niczego jednak nie mogła wiedzieć na pewno. Znamienne, że notując wrażenia z ważnej wystawy w Zachęcie, przy obrazie „Zraniony stół†Fridy Kahlo postawiła dwa znaki zapytania.
Z pewnością wielu czytelników będzie zaskoczonych obrazem poetki, jaki wyłania się z kart tej książki.
PoczÄ…tek 1954 r. byÅ‚ dla Agnieszki Osieckiej czasem niezwykle trudnym. SÄ…d Centralny ZG ZMP zajmowaÅ‚ siÄ™ wówczas kwestiÄ… jej ewentualnego powrotu do organizacji. Podczas obrad koledzy ze studiów dziennikarskich zarzucali jej niesÅ‚ychane rzeczy, np. „obcość m.in. w… uczesaniuâ€. Zarzekali siÄ™ nawet, że jeÅ›li dojdzie do rehabilitacji Osieckiej, oni rzucÄ… legitymacjami. Takie rzeczy dziaÅ‚y siÄ™ wiosnÄ…, potem byÅ‚o już tylko gorzej. Osiemnastoletnia diarystka odkryÅ‚a bowiem, że „ma w sobie dwie istoty, które siebie wzajemnie nienawidzÄ…â€. JednÄ… z nich byÅ‚a beznadziejna sentymentalistka, drugÄ… – kobieta na wskroÅ› próżna. Moje »powodzenie« jest zagadkÄ… dla mnie i dla moich najbliższych. […] Im wiÄ™ksza jest moja obojÄ™tność dla »nich wszystkich« i im bardziej mnie mÄ™czÄ…, tym wiÄ™cej ich siÄ™ koÅ‚o mnie krÄ™ci. I tym »energiczniej«. Ale »próżność« nie pozwala mi dać im ostatecznego »kosza«. Raz wiÄ™c pisaÅ‚a o sobie: DochodzÄ™ do wniosku, że gdybym miaÅ‚a ciut wiÄ™kszy temperament, to byÅ‚aby ze mnie nie lada kurwa. ChwilÄ™ potem reflektowaÅ‚a siÄ™ i skÅ‚adaÅ‚a najrozmaitsze przyrzeczenia: Jeżeli za 3–5 lat nie przestanÄ™ być taka jak teraz i jeżeli Janusz bÄ™dzie taki jak teraz, to wyjdÄ™ za niego za mąż. […] I jeszcze jedno postanowienie: nigdy, nigdy już nie »uwiodę« chÅ‚opaka ot, tak, »dla sportu«. Jeżeli siÄ™ kiedyÅ› kimÅ› zajmÄ™, to tylko dlatego, że zakieÅ‚kuje we mnie jakieÅ› prawdziwe uczucie. Aż w koÅ„cu staÅ‚o siÄ™ – zakochaÅ‚a siÄ™ bez wzajemnoÅ›ci w pewnym RyÅ›ku, którego nie umiaÅ‚a do siebie przywiÄ…zać, bo to byÅ‚ „czÅ‚owiek-artysta, czÅ‚owiek-treść, czÅ‚owiek-bogactwo, a nie chÅ‚opczyk, którego treÅ›ciÄ… jest nic albo trochÄ™, marzeniem ja, a on dla mnie – niewiele wiÄ™cej ponad »rzÄ™sy i loki« – zdobycz!â€.
OsieckÄ… twórczo rozwijaÅ‚y rozczarowanie, rozpacz i niespeÅ‚nienie. Nic wiÄ™c dziwnego, że w pierwszej poÅ‚owie 1955 r. zaczęła wreszcie publikować teksty w prasie kulturalnej, zorganizowaÅ‚a z przyjaciółmi teatrzyk, a potem DSS, w koÅ„cu też wzięła siÄ™ do przekÅ‚adania poezji rosyjskiej. Latem spotkaÅ‚a Witolda DÄ…browskiego – jednego z najważniejszych mężczyzn w jej życiu. ChwilÄ™ później zadebiutowaÅ‚a w STS-ie jako autorka tekstu piosenki. Choć staÅ‚a siÄ™ modna i popularna, histeryzowaÅ‚a, że w porównaniu z kolegami z STS-u niczego jeszcze nie osiÄ…gnęła. Z jednej strony zdawaÅ‚a sobie sprawÄ™, że niespeÅ‚nienie artystyczne u dziewiÄ™tnastolatki to „histeria i… próżnośćâ€, z drugiej – marzyÅ‚a o napisaniu „epopei »antyodwilżowej«â€, w której wyraziÅ‚aby swój niejednoznaczny stosunek do ówczesnych przemian spoÅ‚eczno-politycznych.
Wolę […] być Niekochaną niż Grafomanem – deklarowała. Szkopuł w tym, że jako pisarka czuła się bardzo niepewnie: Straszne jest to, że usiłuję opisywać świat tylko dlatego, że nie umiem go namalować. Kombinowała, że może powinna wyjść za mąż za malarza: Mogłabym temu człowiekowi wiele pomóc. Skąd wiem? Ot, choćby ze zdziwionych okrzyków Byka – »Ty się znasz!!«. Mogłabym pomóc, a sama miałabym jakąś cząsteczkę siebie w tym jego malowaniu. Ale czybym go nie znienawidziła?.
Agnieszka Osiecka (1936–1997) – polska poetka, autorka tekstów piosenek, pisarka, reżyser teatralny i telewizyjny, dziennikarka. Od 1954 roku związana była ze Studenckim Teatrem Satyryków (STS), gdzie zadebiutowała jako autorka tekstów piosenek. Prowadziła w Polskim Radiu Radiowe Studio Piosenki, które wydało ponad 500 piosenek i pozwoliło na wypromowanie wielu wielkich gwiazd polskiej estrady. Od 1994 roku była związana z Teatrem Atelier w Sopocie, dla którego napisała swoje ostatnie sztuki i songi. Dorobkiem Agnieszki Osieckiej zajmuje się założona przez córkę poetki Agatę Passent Fundacja Okularnicy.
Agnieszka Osiecka pośmiertnie została odznaczona przez Prezydenta RP Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
KUP TERAZ